срика | св.

За некои животни ‒ одеднаш почне да рика. Срикаа магарињата во долот. Мечката срика неколку пати и почна да бега.

срине | св.

Отстрани со ринење. Со лопати го сринаа снегот од тротоарите. Срини го ѓубрето!

срипа | св.

Одеднаш скокне, стане од местото. Жена му срипа од фотелјата и остро го погледна. Патниците срипаа од седиштата. Срипал од постела. Момчето срипало од коњот.

срита | св.

срича | несв.

Изговара, чита по слогови, слог по слог. Учениците сричаа.

срка | несв.

Јаде со лажица течна храна (супа, чорба, каша и сл.) Во дрвена каленица сркавме каша. Со дрвена лажица нервозно сркаше од посниот грав. Другарите сркаа ли сркаа.

сркне | св.

срма | ж.

Конец обвиен со сребрена или златна нишка што се употребува за везење или за изработка на слики со филигрански мотиви. Бела срма. Вез со срма и мониста. Носија извезена со срма.

срмајлија | прид.

Срмен. Запче срмајлија. На пазуви, мори, срмалии

срмен | прид.

Што е направен од срма. Срмен конец. Срмен вез. Срмена нишка. Срмени петлици. Срмени ширитчиња.