труба | ж.
Вид лимен дувачки инструмент со извиена цилиндрична цевка која завршува во форма на инка, со метална писка и три вентила што се користат при свирење.
трубадур | м.
Поет и пејач што изведувал провансалска поезија во средниот век.
трубач | м.
Тој што свири со труба. Трубач на погребен оркестар.
трубен | прид.
Што се однесува на труба. Трубен сигнал. Трубни звуци.
труби | несв.
Свири на труба. Свирачите трубат, тапаните чукаат.
труд | м.
Свесна физичка или умствена дејност на човекот со цел да се постигне, изврши, создаде нешто; работа. Физички труд. Интелектуален труд. Наемен труд.
трудбеник | м.
Тој што вложува труд, човек на трудот, работен човек, работник. Неуморен трудбеник. Заслужни трудбеници.
труден | прид.
трудна.
труди се | несв.
(нар. поез.) Уморува, мачи.
трудна | прид.
За жена – што носи плод, што треба да се породи, бремена.
