теме | ср.
Горниот среден дел од главата на човекот. Сонцето му го вжешти голото теме. Се почеша по темето. Кундакот го удри по темето.
темел | м.
Основа на зграда. Темелите на куќата беа цврсти.
темелен | прид.
Што се однесува на темел, што припаѓа на темел. Темелни камења.
темели | несв.
Зема како основа, поаѓа од нешто, гради врз нешто. Својата одбрана ја темели врз неколку докази.
темелит | прид.
темелник | м.
Обично во изразот камен темелник со значење: а) Првиот камен при градба. б) (прен.) Основа, темел, суштествен дел на нешто.
темелница | ж.
Образец од чековна уплатница.
темен 1 | прид.
Што се однесува, што припаѓа на теме
темен 2 | прид.
Што е лишен од светлина, неосветлен, мрачен. Темна ноќ. Темна шума. Темна пештера. Темна улица.
теменуга | ж.
