цел | прид.

а) Што ги има сите делови, што е полн, целосен. Цел леб. Цела куќа. Цела сума. Цела приказна. б) Што е неповреден, неоштетен, нескршен. Шишето падна, ама остана цело.

цел | ж.

Нешто кон кое се стреми човек, нешто што сака да го постигне. Животна цел. Образовна цел. Добротворни цели. Политички цели.

целеличок | прид.

целен | прид.

Што има определена цел, намена; што е поради некоја цел. Целна група.

целеничок | прид.

Само во составот цел-целеничок, обично нечленувано ‒ целосен, во целост.

целер | м.

Вид зеленчук сличен на магдоносот, се употребува како зачин и како салата; Apium graveolens.

целесообразен | прид.

Што одговара на поставената цел, што е соодветен, корисен, правилен. Целесообразен начин. Целесообразна анализа.

целец | м.

Лековита самоникната билка со виолетови цветчиња; Brunella vulgaris. Чекоревме низ целецот.

цели | несв.

Има цел, се стреми кон некоја цел. Демократите целеа на изборна победа. Директорот целеше да внесе ред и дисциплина во колективот.

целибат | м.

Неженство, безбрачност. Целибатот е ретка појава на овие простори.