чудија | ж.
Чудо, чудесија.
чудникав | прид.
Што е по малку чуден. Ми се виде чудникав.
чудо | ср.
(мит.) Натприродна појава, настан, случка што е спротивна на природните законитости, што не може да се толкува со познатите природни закони. Чудата на пресвета Богородица. Божје чудо.
чудовиште | ср.
(мит.) Фантастично митско суштество со големи димензии, необично, грозно што предизвикува страв, ужас. Морско чудовиште. Железно чудовиште. Од мочуриштето излегло едно чудовиште со две глави.
чудовиштен | прид.
Што наликува на чудовиште, што има лик или особини на чудовиште. Чудовишна сенка. Чудовиштен полип.
чудотворен | прид.
Што може да прави чуда. Чудотворна икона. Чудотворна вода. Чудотворен лек. Чудотворна моќ. Чудотворни сили.
чудотворец | м.
Тој што прави чуда ‒ обично епитет за светец. Тој бил лекар и чудотворец. Свети Илија чудотворец.
чуе | св.
Прими нешто со сетилото за слух (звук, глас и сл.). Тој чу лаеж на кучиња. Соседите чуле силен женски писок. Го чу телефонот и се јави.
чуен | прид.
Глаголска придавка од чуе.
чук | м.
чекан.
