избрчка | св.
Прави брчки на дел од човечкото тело ‒ кожа. Годините му го избрчкаа лицето.
избувлив | прид.
Што лесно избувнува. Избувлив карактер. Избувлив човек.
избувне | св.
Се појави, започне со голема сила (за појави што нагло се развиваат: војна, востание, пожар итн.) Од вулканот избувна лава. Во плевната избувна пожар. Во целата земја избувна востание.
избугари | св.
Расипе. Ја избугари работата.
избудали | св.
Направи некој да побудали, да стане будала. Ги избудали сите по дома.
избуричка | св.
Измеша, со буричкање испреврти целосно. Сејмените го избуричка сето сено и ги најдоа скриените деца.
избута | св.
Истурка, со туркање отстрани, измести. Тој ја избута бабата од собата.
избутка | св.
Истурка; бутка Лека, полека ги избутка кутиите до другата соба. Тој нè избутка сите нас од редот и застана најнапред.
избуца | св.
За волови ‒ буцне повеќепати, нанесе повеќе убоди, повреди со буцање, до победа на едниот од нив. Бикот го избуца тореадорот.
извади | св.
а) Направи нешто да излезе од некоја внатрешност, од некое место, надвор или нагоре, издвои од некоја средина; вади Тој извади слика од палтото. Тие не ги извадија пушките од сандакот надвор. б) Изнесе нешто пред некого; понуди нешто. Кристалниот сервис го извадивме на маса за роденденот на татко ми. Извадија матеница и сирење. в) Сосила извлече, искорне. Тој го извади забот што го болеше. Сестрата ми го извади трнот од прстот со игла. Чиракот со теслата ја извади шајката од штицата.
