дно | ср.

Долниот дел од некој сад, долната површина од некој предмет. На главата носеше тркалезен дрвен сад со рамно дно.

до | и.

Музичка нота.

до | предл.

Простор, близина, непосредно соседство, местоположба покрај некого или нешто. До куќата имаше неколку стари греди. Се поздрави и седна до него.

до- | претс.

Претставка за образување на глаголи (и на други зборови изведени од нив – придавки, именки, прилози) со значење: а) Доведување на дејството до крај (догори, догради, дојаде, дослужи). б) Достигнување до некое место, граница или цел (доведе, десегне, дотече, доплива). в) Дополнително вршење на дејството (дочита, долее, досипе, докупи). г) Почеток на дејството (доболи, дожали, дотажи, дотежне).

доаби | св.

За нож – намали острина на сечилото до крај; сосема затапи. Нашиот готвач многу брзо ги доаби ножевите.

доаѓа | несв.

Пристигнува од некаде на кој било начин. Таа доаѓаше на работа точно во девет часот. Доаѓаше возот и него го обзеде нестрпливост. Од фронтот не доаѓаа никакви вести.

доаѓачка | ж.

доајен | м.

Најстар или најугледен член на дипломатски кор или на некој друг угледен собир, колектив и сл.

доака | св.

Дојде, пристигне од некаде. Тој измрзнат доака од некаде.

доапне | св.

Изеде до крај.