волчко | м.

Назив за волк во народните приказни. Волчко нушкаше во снегот. Кумчо волчко.

волшебен | прид.

Што е магичен, што дејствува волшебнички. Волшебен прстен. Волшебна приказна. Волшебна сила.

волшебник | м.

Тој што има моќ да прави натприродни нешта; маѓепсник.

волшебништво | ср.

(само едн.) Дејност на волшебник, правење волшепства, маѓии. Во селото имаше една стара жена што се занимаваше со волшебништво.

волшепство | ср.

Според празноверните претстави, таинствена појава што нема објаснување во природните закони; маѓија. Нејзиното волшепство е резултат на некакви таинствени сили. Секој не може да прави волшепства.

вомјази | св.

Силно изненади, запрепасти некого. Моето влегување го вомјази неканетиот гостин. Ја вомјазија неговите груби зборови.

вон | предл.

вон- | претс.

Како прв дел од сложенки со значење дека е нешто надвор од тоа што е означено со вториот дел (вонбрачен, вонреден, вонсериски, вонучилиштен).

вонблоковски | прид.

Што не припаѓа, не е поврзан со воено-политички блок. Вонблоковска политика. Вонблоковски земји.

вонбрачен | прид.

Што не е озаконет со брак, што е надвор од бракот. Вонбрачен син. Вонбрачна врска. Вонбрачна жена.