вообразба | ж.

Замислување, измислување на нешто што не постои; мечта, фантазија. Такви земни убавини човековата вообразба не е кадарна да измисли. Тоа беше плод на моите вообразби.

вообразен | прид.

Што е замислен, измислен, нереален. Живее во еден свој вообразен свет. Се загледа во некоја вообразена точка пред себе.

вообрази | св.

Претстави, замисли, измисли нешто што не постои. Тој вообразил дека е најдобар спортист во градот.

воодушевен | прид.

Што е возбуден, восхитен, занесен. Беше воодушевен од глетката. Се слушаа воодушевени извици.

воодушеви | св.

Предизвика силна возбуда, занес, восхит. Младиот пијанист со својата изведба ја воодушевил публиката.

воомјази се | св.

воопштен | прид.

Што има општ карактер, што се однесува на нешто општо, заедничко. Ќе донесеме воопштен став. Поставивме некои воопштени барања.

воопшти | св.

воопшто | прил.

Земено општо, како општа појава, без оглед на посебни случаи. Тој пишува за животот на селото воопшто. Уметноста воопшто го облагородува човекот.

вооружен | прид.

Што има, што е снабден со оружје. Вооружена придружба. Вооружени војници.