властодавец | м.
Тој што дава некому власт, тој што држи, што поставува некого на власт. Тој доследно го слушаше својот властодавец.
властодржец | м.
Тој во чии раце е власта, моќта. Новите властодршци ги убивале сите преживеани членови на старата владејачка класа.
властољубец | м.
Тој што сака да владее, да управува, да наредува. Група властољупци направија заговор против царот.
властољубив | прид.
Што сака да има власт, алчен за власт. Мајка му беше претставителна и властољубива жена.
властољубие | м.
Желба за владеење. Себичноста раѓа властољубие.
влачар | м.
Човек што се занимава со влачење волна; сопственик на влачарница.
влачарница | ж.
Работилница во која се влачи волна. Старата влачарница повеќе не работеше.
влачи | несв.
а) Чешла волна (со гребни). Влачи волна. Селанката сè правела сама, влачела, предела и ја бојосувала волната. б) Обработува волна во влачарница.
влачило | ср.
Алатка со железни запци за влачење волна, лен и сл.; гребен. Брзо научи како да го држи влачилото.
влева | несв.
Сипува, тура течност во нешто.
