изотиде | св.
За повеќемина ‒ замине, отиде. Гостите изотидоа еден по еден.
изотоп | м.
Хемиски елементи што имаат ист атомски број, а различен масен број, односно имаат ист број протони, а различен број неутрони. Радиоактивни изотопи.
изофка | св.
Офне силно од болка. Тој изофка од силна болка во ногата.
изохипса | ж.
Линија што на географската карта ги спојуваат местата со иста надморска висина.
изработен | прид.
Што е направен како производ на труд, на работа. Изработените брошеви ги изложи во излогот.
изработи | св.
Направи, произведе. Овие чевли ги изработи најдобриот мајстор.
изработка | ж.
(само едн.) Процес на работа на некаков производ, на некаков предмет; изработување. Изработка на домашни ракотворби. Изработка на машка и женска конфекција.
израдува | св.
Предизвика радост. Писмото го израдува стариот.
Израел | м.
Држава во Азија.
израз | м.
Надворешен изглед на нешто (на очи, лице и сл.), изразување на чувства. Имаше чуден израз на лицето. Израз на страв.
