отелотвори | св.
Изрази нешто во телесен облик. Тој во своите дела ги отелотвори своите скриени сни. Го отелотвори нејзиниот замислен лик во мермер.
отемни | св.
Стане темен. Целиот отемне кога ја чу веста.
отепа | св.
Усмрти, лиши од живот; убие. Го отепале арамиите. Ловџиите отепале еден зајак.
отепан | прид.
Што е усмртен, убиен, насилно лишен од живот.
отепувачка | ж.
Отепување. Парите се отепувачка.
отера | св.
Истера добиток на пасење; тера. Ги отера говедата на пасење.
отетерави се | св.
Отиде, појде несигурно тетеравејќи се. Пијаниот се отетерави до вратата.
отец | м.
вок. оче и отче
отече | св.
Се подуе, набрекне. Детето отекло од убод од пчела. Од бубрезите таа отекла. На стариот му отече ногата.
отечен | прид.
Глаголска придавка од отече.
