разбој | м.
Направа за ткаење; ткајачка машина. Престилките сè уште се ткаат од волнено предено на разбои.
разбојник | м.
Тој што прави разбојништво, што краде, злосторник, крадец. Ноќе кога се враќаш дома, се плашиш да не наидеш на некаков разбојник. Друмски разбојник.
разбојништво | ср.
Одземање туѓа сопственост со употреба на сила, разбојничко дело. Го фатија и го осудија за разбојништво.
разболи | св.
Направи болен, стане причина некој да биде болен. Брзиот живот и нередовната исхрана го разболеа човекот.
разбор | м.
Разбирање, сфаќање, проценување, разумност. Нели има разбор, ќе се разбереме.
разборит | прид.
Што е разумен, разбран.
разборува се | св.
Почне многу да зборува. Работниците повторно се разборуваа, докажувајќи дека не им е најдобро. Ти се разборувале по пат како пазарџии.
разборчи (се) | св.
разбради | св.
Одврзе, симне некому забратка, шамија. Ја разбради жената.
разбран | прид.
Глаголска придавка од разбере.
