добричи | св.
Заврши со бричењето на некого. Иако не беше добричен, се истави од берберскиот стол. Отиде кај друг бербер да го добричи.
добрише | св.
Избрише, исчисти до крај. Ќе го добришам подот и ќе седнам да одморам.
добрка | св.
Со бркање дотера (добиток и др.) до определено место. Го добрка добитокот во шталата.
добро | прил.
На добар начин, успешно, пожелно, исправно, онака како што треба да биде. Таа добро го одгледа синот. Тие добро ги поднесуваат нашите зими. Помислуваше нели е најдобро да појде самиот таму и да ја предупреди.
добро | ср.
Сѐ што е убаво, вредно од морална гледна точка; нешто што е корисно за човекот. Тука се јавува вечната борба меѓу доброто и злото. Доброто е за во срцето, лошото на нож треба да се дочека.
доброволен | прид.
Што прави нешто по своја волја, без принуда. Доброволни дарители на крв.
доброволец | м.
Лице што доброволно, по своја желба, врши, прави, исполнува нешто. Тој се пријави како доброволец во војска.
добродетел | ж.
(книж.) Позитивни, добри особини, морална чистота, непорочност. Ако има некоја добродетел што ја ценам кај жената, тоа е искреноста.
добродетелен | прид.
Што се одликува со добродетели, со високи морални особини. Добродетелен маж. Добродетелни цели.
добродетелство | ср.
Особина на тој што се одликува со добродетели, со високи морални особини. Не знаеше дали ќе биде доволно цврста за тоа добродетелство.
