игла | ж.

Тенка метална прачка со остар врв на едниот крај и со мало дупче на другиот за вденување конец. Игла и конец. Танка игла. Игла за шиење. Врв од игла.

иглар | м.

Тој што изработува или продава игли.

игларче | ср.

Перниче на кое се боцкаат иглите при шиење или поради чување.

иглен | прид.

Што се однесува на игла, што е дел од игла. Иглен врв. Иглени уши.

игленица | ж.

Безопасна игла, игла со сигурносен начин на закопчување; безопасна.

иглест | прид.

Што има остар врв, што е во форма на игла. Иглести заби. Иглести лисја.

игличка | ж.

Дем. од игла. Со игличка вади трнче од прстот.

игловиден | прид.

Што има форма на игла, што личи на игла. Игловидни листови.

иглолисник | м.

Површина со иглолисни растенија; иглолисна шума.